Vorsöngur Ídu

Já, vittu til, staðhæfir vorið,
að vetrinum þoka ég frá.
Þótt enn bíði blómin í blundi
og bleik séu úthagans strá,
ég vildi þau vekja og hressa
en veit það er fullsnemmt um sinn
því geri ég holur í hjarnið 
og hleypi þar sólinni inn.

Svo leysi ég vatnið í læki
og lokka fram gutlið í þeim
og kalla á kríurnar léttu
að koma og flýta sér heim,
ég hristi af greinunum hrímið
svo hreiðurstað fuglarnir sjá
og skýin af himninum heilsa 
um heiðloftin skínandi blá.

Og grænjaxlar vorsins og gróður
ég gef síðan börnum að sjá.
Úr vorblómsins bikar þá bergir
ein blómfluga röndótt og smá,
svo bý ég til bala og rjóður
sem börnin finna með þökk
og helli loks heiðríku sumri 
á hlaup þeirra leiki og stökk.
og helli loks heið-ríku sumri 
á hlaup þeirra leiki og stökk.