Minkurinn í hænsnakofanum

Það var einu sinni bóndi sem að átti hænsnabú
og ær og hest og kött og gæs og líka eina kú.
En eina dimma vetrarnótt þau sváfu‘ öll sætt og rótt
er svartur grimmur minkur læddist þangað ofurhljótt.

Hænurnar æptu gugugú.
Haninn galaði guggulugú.
Bóndi vinur vakna þú og ver þitt hænsnabú.

En bóndinn svaf og hanagreyið hágrét auminginn
er horfði’ hann upp á minkinn elta pútuhópinn sinn.
En kisa litla sem að þarna kúrði undir vegg,
hverft var við og hrökk upp er í hausinn fékk hún egg.

Hænurnar æptu gugugú og vöktu með því kisu.
Kisa æptii mjámjámjá.
Haninn galaði guggulugú.
Bóndi vinur vakna þú og ver þitt hænsnabú.

En bóndinn vaknaði ekki og haninn var nú orðinn ær.
Hinn illi’ og ljóti minkur hafði étið hænur tvær.
Nú skrækti hann á bóndans hjálp og rámur æpti: „ræs”.
Þá rumskaði í næsta kofa gömul syfjuð gæs.

Hænurnar æptu gugugú og vöktu með því kisu.
Kisa æpti mjámjámjá og vakti með því gæsina.
Gæsin gargaði brabrabra.
Haninn galaði guggulugú.
Bóndi vinur vakna þú og ver þitt hænsnabú.

En gæsin sem að átti unga lítinn þar,
ekki leist á blikuna að hlusta á púturnar.
Hún vonda minkinn hræddist og veinaði um stund
og vakti með því kúna sem þar tók sinn fegrunarblund.

Hænurnar æptu gugugú og vöktu með því kisu.
Kisa æpti mjámjámjá og vakti með því gæsina.
Gæsin gargaði brabrabra og vakti með því kúna.
Kýrin baulaði mumumuuu.
Haninn galaði guggulugú.
Bóndi vinur vakna þú og ver þitt hænsnabú.

Og beljugreyið hræddist við að heyra óhljóðin
í hænunum og reyndi að vekja bola manninn sinn.
En bolinn sagði argur og hristi hornin sín:
„Hvaða bölvuð læti eru þetta, kelli mín?”

Hænurnar æptu gugugú og vöktu með því kisu.
Kisa æpti mjámjámjá og vakti með því gæsina.
Gæsin gargaði brabrabra og vakti með því kúna.
Kýrin baulaði mumumu og vakti með því bolann.
Bolinn rumdi muuuuuuu.
Haninn galaði guggulugú.
Bóndi vinur vakna þú og ver þitt hænsnabú.

Og bolinn varð mjög úrillur og bölvaði mjög hátt:
„Hvaða læti eru þetta hér um miðja nátt.
Það verður strax að stöðva þetta villta hænugeim.
Nú vek ég hundinn svo ég fái svefnfrið fyrir þeim”.

Hænurnar æptu gugugú og vöktu með því kisu.
Kisa æpti mjámjámjá og vakti með því gæsina.
Gæsin gargaði brabrabra og vakti með því kúna.
Kýrin baulaði mumumu og vakti með því bolann.
Bolinn rumdi muuuuuuu og vakti með því hundinn.
Hundurinn gelti voffvoffvoff.
Haninn galaði guggulugú.
Bóndi vinur vakna þú og ver þitt hænsnabú.

Nú vaknaði loksins bóndinn því að hundurinn gelti hátt
og hljóp beint út með byssuna og náði minknum brátt.
Svo skaut hann minkinn ljóta og gekk svo heim með hann
og húsfreyjuna vakti’ og sagði; „Sjáðu hvað ég fann?”

Hænurnar æptu gugugú og vöktu með því kisu.
Kisa æpti mjámjámjá og vakti með því gæsina.
Gæsin gargaði brabrabra og vakti með því kúna.
Kýrin baulaði mumumu og vakti með því bolann.
Bolinn rumdi muuuuuuu og vakti með því hundinn.
Hundurinn gelti voffvoffvoff og vakti með því bóndann.
Haninn galaði guggulugú, bóndinn sagði hahahæ,
og bóndakonan „hæhæhæ, nú minkapels ég fæ!“